بررسی نقش فرهنگ خوش‌بینی علمی در توانمندسازی ساختار مدارس ابتدایی شهر تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه فرهنگ خوش‌بینی علمی معلمان با ساختار توانمندساز مدارس ابتدایی شهر تهران است. روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری موردنظر، کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران و نمونه آماری شامل 250 نفر است که به روش تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب‌شده‌اند. ابزار تحقیق، پرسشنامه فرهنگ خوش‌بینی علمی و ساختار توانمندساز هوی و همکارانش است. نتایج تحقیق حاکی از رابطه‌ی مثبت و معنی‌دار بین فرهنگ خوش‌بینی علمی و عوامل آن با ساختار توانمند ساز  است و همچنین از میان عوامل خوش‌بینی علمی، عامل اعتماد به دانش‌آموزان و والدین بالاترین همبستگی(616.) را با ساختار توانمند ساز داشته و عوامل  حس کارآمدی با ضریب همبستگی(612.) و تأکید علمی با ضریب همبستگی(601.) در رتبه‌های بعدی قرار دارند. درآخر تشکیل انجمن‌های خبرگی و داشتن نماینده‌ای از اولیا در مدرسه  نیز پیشنهاد می‌گردد.